Wie leest nou al die verhalen?

Wie leest nou al die verhalen die jij schrijft?

Dat is toch zonde van je tijd, om zóveel te schrijven?

 

Nee, voor mij is het tegendeel waar.

En je hoeft niet al mijn verhalen te lezen.

Ik schrijf mijn verhalen voor jou, voor je vriend of vriendin die loopt met een gedachte.

Die loopt met een zorg.

Die loopt met meer zorgen.

Om zichzelf of om haar kind.

 

Want hoe fijn is het als je je ergens zorgen over maakt en iemand anders heeft dat óók meegemaakt?

Herkent wat je voelt en beleeft?

En helemaal als die ander weet wat je kunt doen of sterker nog; te doen hebt.

Omdat die hetzelfde heeft gevoeld of beleefd waar jij mee worstelt.

En diegene heeft ook nog eens een manier gevonden om van die struggle af te komen!

 

Ik vind dat heerlijk, om mijn gedachten, mijn gevoelens en belevenissen aan het papier toe te vertrouwen.

Het papier is altijd geduldig, zonder oordeel en door het op te schrijven, vorm ik vanzelf mijn gedachten wat er nu echt speelt.

 

Dit doe ik al mijn schrijvende leven lang.

Als ik ergens mee zat, of als ik iets had meegemaakt, vertrouwde ik het toe aan het papier.

Met fijne, leuke, zorgeloze belevenissen hoefde ik verder niks.

 

Maar met die lastige, nare of spannende belevenissen natuurlijk wel.

Door al mijn gedachten dan op papier te zetten, ontstond er rust in mijn hoofd.

Kwam er weer ruimte om helder na te denken, zag ik de dingen in perspectief.

En kon ik het in het echte leven ook weer in een helder plaatje aankijken en doen wat ik te doen had.

 

Ik kon weer verder.

Omdát ik het had opgeschreven.

 

Waarom ik mijn verhalen nu ook met jou deel?

Omdat ik weet dat ook jij wel eens vastloopt, strugglet, of het soms gewoon echt serieus niet meer weet.

Of omdat je wel eens vreselijk uit je stekker gaat en echt niet meer weet hoe je een en ander aan kunt pakken zonder jezelf te verliezen en weer als een viswijf tekeer gaat.

 

Mijn struggles, mijn verhalen, deel ik met je.

Omdat ik hoop dat jij daar moed uit put.

Al is het alleen maar, omdat je ziet dat je niet de enige bent die jouw strijd voert.

Of omdat je in mijn verhaal de strijd van je vriend of vriendin herkent en mijn verhalen laat lezen om die ander te helpen.

 

Om verhalen nu nóg scherper te kunnen leren schrijven, ben ik vandaag gestart met ‘Verhalen met Impact’ van Marlies.

Ik wil namelijk met mijn verhalen er écht voor jou kunnen zijn.

Zodat jij mij leert kennen.

Wie ik ben, hoe ik leef, hoe ik tegen dingen aankijk en vooral hoe ik dingen aan heb gepakt die míj tegenhielden, frustreerden of waar ik wakker van lag.

 

Misschien dat jij, door zoveel verhalen te lezen van mij, je zo gehoord en gezien voelt, dat je contact met me opneemt.

Zodat we samen kunnen ervaren of wij een match zijn en ik je op weg kan helpen om óók uit jouw struggle te komen.

 

Volg me dus gerust op mijn socials, en tip anderen waarvan jij denkt dat zij daar iets aan hebben.

Je hoeft het niet alleen te doen.

Soms is samen fijner.