Wie begrijpt me nou echt?

JA TÚÚÚÚÚRLIJK!

 

Leuk hoor, dat iemand zegt dat ie je begrijpt…. Maar begrijpt ie je dan ECHT echt?

 

Je wilt zó graag.

De dingen goed doen.

De dingen wel doen op jouw manier, maar toch ook wel op een manier die niet te opvallend zijn voor anderen.

Opvallen is spannend.

Soms is dat leuk spannend, maar soms ook echt niet. Dan zou je het liefst in een gaatje in de grond willen verdwijnen en er dan pas weer uitkomen als alles weer klopt, weer heel is, weer ‘gewoon’ is.

Zoals het bij al die anderen is.

 

Omdat je het zo graag wilt, het voldoen aan de norm, begin je iedere dag weer opnieuw.

In eerste instantie iedere dag vol goede moed, want het zal toch gewoon wel lukken? Maar na een tijdje verandert er iets.

De dag eindigt steeds vaker met een flinke hoofdpijn.

Die hoofdpijn zorgt ervoor dat je niet zoveel om je heen meer kunt verdragen. Gewoon even rust, niemand die tegen je praat.

Geen vragen die aan je worden gesteld en al helemaal geen radio in de buurt die aanstaat.

Even rust om bij te komen helpt.

En dan kun je weer door.

Afspreken met een vriendje of vriendinnetje of naar je sportclub.

Daar kun je weer heerlijk ontspannen en is er eigenlijk geen vuiltje meer aan de lucht.

 

En dan is er toch weer die volgende dag, met hetzelfde ritme als op alle andere schooldagen.

Het start redelijk, maar hoe meer je moet lezen, luisteren en focussen op wat er van je verwacht wordt, hoe meer je de spanning in je lijf voelt toenemen.

Ook dit gaat een tijdje goed, maar ineens barst de bom als het gewoon niet lukt om je te concentreren en te doen wat ze van je vragen.

Verbaasde, meewarige of juist geïrriteerde blikken komen jouw kant op.

Was het nou echt nodig om zó heftig te reageren?

 

En kom dan maar eens bij het vinden de oorzaak…..

Waarom ontplof je toch zo ineens?

Waarom heb je aan het eind van de dag zo’n splijtende hoofdpijn?

Waarom lukt het je maar niet om te doen wat anderen zo gemakkelijk af lijkt te gaan?

 

Het helpt niet als mensen tegen je zeggen dat ze je begrijpen, begrijpen wat je voelt. Ja, wel een beetje, maar niet echt. Het gaat niet zomaar over.

 

Ik kan je dan WEL helpen.

Ik voel je frustratie tot in mijn tenen.

Ik wil naar jouw verhaal luisteren.

Wat jouw struggle is, al lijkt het zo onsamenhangend.

Ik weet dat ik er met jou samen achter kan komen, wat erachter schuilt.

 

😟 Achter die plotselinge gevoelens die je lijken te overvallen.

😟 Achter die splijtende hoofdpijn die soms ineens niet lijkt te bestaan.

😟 Achter de oorzaak waarom het leren voor jou een veel moeilijker iets lijkt te zijn

dan voor al die andere kinderen in jouw klas.

 

Wil je erachter komen wat er speelt en vooral;

 

WAT JE ERAAN KUNT DOEN?

 

Stuur me dan een berichtje; app of mail me.

Je kunt me natuurlijk ook gewoon bellen.

Dan kijken we samen of wij met elkaar gaan uitzoeken wat je eraan kunt doen.

Hoe je kunt zorgen om zonder hoofdpijn de dagen door te komen.

Jouw uitbarstingen van frustratie tot het verleden behoren.

Én het leren op school ineens een stuk gemakkelijk gaat.

 

Ik spreek je graag.

Liefs, Barbara