Mijn kinderen: “Was jouw zus echt altijd zo braaf als dat wij denken?”
Mijn zus: “Jazeker! Irritant braaf!”
Dat dus.
Dat ben ik dus altijd al geweest.
Irritant braaf volgens mijn zus dus.
Wat in het gesprek trouwens met een grote glimlach en knuffel van haar aan mij werd vervolgd.
Ik hield niet van grenzen overschrijden.
Ik houd nog steeds niet van grenzen overschrijden.
Ik doe graag de dingen zoals het hoort, zoals het bedoeld is en zoek liever de grenzen van een ander niet op.
Dit hoort bij mij.
Of dat komt door de uitspraak van mijn oma; Behandel een ander, zoals je zelf graag behandeld wilt worden.
Of door iets anders.
Ik functioneer het best als ik binnen de lijntjes kleur.
Dat heeft een gevaarlijke kant in zich.
“Nee” zeggen is voor mij een ding.
Iets dat ik heb moeten leren.
Mijn eigen lijf heeft al vaker hard aan de rem moeten trekken en vóór mij “NEE” geroepen.
Naar het fluisteren wilde ik namelijk niet luisteren.
Als ik nog dit ene ding doe, dit ene stapje zet….
Dan is de ander blij en dat is wat ik graag doe; een ander blij maken.
Zo ben ik nu ook héél hard teruggefloten door mijn lijf.
Al zeventien maanden wordt door mijn lijf heel hard “Nee!” getetterd.
Terwijl ik zó graag wil.
Ik wil weer zó graag doen waar ik blij van word.
Met heel kleine stapjes kan ik dat nu.
Af en toe.
En daarna moet ik wéér op de rem.
Wéér “Nee” zeggen, hoe graag ik ook “JA!” zou willen uitschreeuwen.
Doen waar ik goed in ben.
Doen wat ik te doen heb.
Juist nu.
Nu ik steeds vaker lees in de media hoe hard het achteruit gaat in het onderwijs.
Hoe veel ouders en hun kinderen vastlopen.
Hoe veel leerkrachten met alle inzet die ze tonen, toch niet kunnen voldoen aan de vraag die er is.
Hier kan ik dus “Ja” zeggen tegen mezelf en “Nee” tegen de ontwikkelingen die ik zie gebeuren.
Ik was leerkracht, ik ben moeder en ik snap wat deze ouders met hun kinderen en hun leerkrachten bedoelen.
Waar ze op vastlopen en hoe graag ze het ook zouden willen, het niet voor elkaar krijgen om te doen wat ze te doen hebben.
Ik heb de kennis en de tools in huis om dát vastlopen te voorkomen.
Daar moet ik dan dus wel de energie voor hebben om die ouders, leerkrachten en kinderen mee te ondersteunen.
Want ook zij roepen “Nee!” en toch moeten ze iedere dag weer door.
En het kan in mijn beleving anders, het moet in mijn beleving echt anders.
Het is niet heel nieuw wat ik te vertellen heb, verre van.
Het komt juist uit de manier van lesgeven en helpen opgroeien die al heel lang heel goed heeft gewerkt.
Er is nu echter zó veel bij gekomen.
Er zijn zó veel tools en innovaties bij gekomen.
Dat we niet meer weten wáár we “Ja” en waar we “Nee” tegen moeten zeggen.
De uitspraak; Geniet, maar met mate zou hier wel bij passen.
Ik ben echt niet tegen alle nieuwe ontwikkelingen en technieken.
Ik ben wel vóór het leren door ervaren.
Leren door doen.
Leren door iets echt te beleven, in de handen te hebben, er omheen te kunnen lopen, door dingen met de zintuigen te onderzoeken.
Dan wordt het echt iets van jezelf.
En dan mag het genieten wel eindeloos zijn natuurlijk.
Als je het dan vervolgens verder onderzoekt op schermpjes door het kijken naar filmpjes of doen van een spelletje op een scherm is prima in mijn ogen.
Maar wel met mate.
Daarna weer echt ervaren.
Lijf en brein weer in beweging zetten en leren door doen hoe dingen werken en in elkaar zitten.
Je leert door het te doen ook om te gaan met teleurstellingen, omdat nu eenmaal weinig in één keer lukt.
Als je dan om hulp leert te vragen, om het samen te doen, leer je vervolgens ook nog eens samen werken.
Een ander doet dingen soms op een andere manier dan jij zelf zou kiezen namelijk.
Ben jij dus ook zo braaf, dat je altijd maar door blijft gaan?
Terwijl je eigenlijk genoeg gedaan hebt voor dat moment en andere dingen mag gaan doen?
Of ben je daar nu klaar mee en kies je er af en toe voor om “Nee” te zeggen tegen iets of iemand en je eigen weg te kiezen?
Als je daar een helpende hand bij nodig hebt, help ik je graag op weg.
Mijn besteedbare tijd is nog niet groots, maar ik kan er samen met jou een planning voor maken.
Met je meedenken kan altijd.
Laat het me weten.
Dan kijken we samen of we een match zijn.
Kunnen we kijken hoe het weer leuk wordt om te leren.
Door lekker te doen.
Én daarbij je eigen grenzen te ontdekken en te leren geven.
