Na een kleine week slapen weer een béétje bij je positieven?
Van die dagen die voorbij vliegen omdat je een gat in de dag geslapen hebt?
Van die dagen waarin je, na je ‘bijkomslaap’ of ‘hèhèikleefweer’ voorzichtig je spoor opruimt dat je achter je liet toen de laatste schoolbel klonk?
Jij naar huis gekomen bent (hoe, dat weet niemand…) en daar alles van school éven uit je handen hebt laten vallen?
Ja, je bent er weer.
Fijn!
Welkom in je vakantie!
Nu mag jij even zelf je ritme bepalen.
Nu mag jij even ontspannen.
En heb je tijd om lekker te mijmeren.
Tijd om terug te kijken op jouw schooljaar.
Met jouw kinderen die je mocht begeleiden in het groter groeien.
Met de ouders die je steeds meer meekreeg om het samen te doen.
Want samen, die driehoek van kind, ouder en juf (of meester natuurlijk), kun je echt bergen verzetten.
Zonder dat jij er uitgeput van raakt.
En ook het kind en de ouder blijven plezier houden in het groter groeien.
Nu is ook het moment aangebroken om te kijken hoe je dingen het komend schooljaar aan wilt pakken.
Op dezelfde manier?
Of sommige dingen toch anders?
Wie weet kan ik je inspireren.
Ik vertel je graag hoe het er bij mij in de klas aan toe gaat.
Als je mij al een tijdje volgt, weet je dat ik uit het montessorionderwijs kom.
Ik tot in mijn tenen sta achter de gedachten van Maria Montessori.
Haar zienswijzen van 100 jaar geleden zijn uiteraard hier en daar ietwat gedateerd.
Maar in de basis klopt ook in onze huidige tijd hoe zij de kinderen zag.
Hoe zij de kinderen begeleidde om op te groeien als zelfstandige volwassenen.
‘Help het mij zelf te doen’, is 1 van haar uitspraken.
En daar wil ik je vandaag meer over vertellen.
Hoe gemakkelijk gebeurt het bij jou, dat je een kind ‘helpt’ door het voor een kind te doen wat er moet gebeuren?
Éven de jas of de schoenen bij het kind aandoen…
Ja, vaak gaat het dan sneller.
Maar nee, je kind leert daar niets van.
Er zijn ook heel wat kinderen die zich dwars gooien en niet willen wat jij in gedachten hebt.
Bij mij komen de kinderen binnen op school en gaan zelf aan de slag.
Zelfs de vierjarigen.
Ze komen binnen, doen zelf de jas uit, hangen die op aan de kapstok.
Pakken hun eten en drinken uit de tas en brengen dat naar de plek waar ze van alle kinderen verzameld worden.
Verwisselen hun schoenen zelf voor hun slofjes (in de montessorischool dragen de kinderen slofjes omdat ze veel op de grond op kleedjes werken en spelen).
Daarna geven ze mij een hand, wensen we elkaar goede morgen. Als het gewenst is, vertellen we elkaar een en ander.
Je kind hangt het eigen naamkaartje op het bord; ‘zo voel ik me vandaag’ en gaat kiezen welk werkje uit de kast mag worden gehaald en aan de slag.
Hier komt geen ouder aan te pas.
Uiteraard word er nog geknuffeld en dag gezegd, maar het ‘werk’ doet het kind zelfstandig.
En natuurlijk help je als het écht niet lukt en je kind om hulp vraagt.
Maar hou je handen maar eens op je rug en probeer het eerst op te lossen door te vertellen hoe je kind het aan zou kunnen pakken.
De eerste dagen duurt dit ritueel ein – de – loos lang, maar geloof me, het gaat steeds gemakkelijker en daarmee ook steeds sneller.
De trots die je kind voelt als het voor het eerst zelfstandig lukt is goud waard!
Het klinkt misschien flauw, maar oefening baart echt kunst.
Als je als bovenbouwleerkracht een keer bij de kleuters bent, valt het je vaak pas weer op hoe lang je de tijd mag nemen voor het starten van de dag.
En uiteraard geldt dat voor alle wisselingen gedurende de dag.
Het klaarmaken voor het buiten spelen, het eten, en ook om naar huis te kunnen gaan.
Als je de tijd ervoor neemt en de kinderen het zélf kunnen oefenen en dus leren, merk je dat het steeds sneller gaat en je dus tijd overhoudt om nóg iets leuks te doen.
Even voorlezen, een luister- en reageer spelletje te doen, of een liedje te zingen en een dansje te doen.
En dan nog een laatste weetje van de dag om af te sluiten; kinderen voelen van elkaar aan of ze hulp willen van een ander.
Kijk maar eens hoe dat gaat.
En wacht dus even voordat je zelf (vaak te vroeg) te hulp snelt.
Ik vind dat pure magie!
Hoe zou jij dit kunnen en willen inpassen in je groep?
Of doe jij dit allang?
Laat het me vooral weten. Dat vind ik leuk.
En dan nog een tipje voor wie dat nog niet weet;
Vind je het leuk om dit te lezen?
Volg me dan op Social Media.
Op facebook ben ik te vinden als Kindercoach Barbara.
Op Instagram is het kindercoachbarbara.
Op LinkedIn vind je me onder mijn eigen naam Barbara In der Maur – Kriele.
Heb je vragen of wil je iets met me delen; mail me dan op info@kindercoachbarbara.nl
