Ken je dat?
Herken je dat?
Dat je negatieve dingen die je jezelf vertelt, beter onthoudt dan de positieve dingen die je jezelf vertelt?
Ik kan dat heel goed.
Gelukkig herken ik het ook steeds beter.
Want die negatieve dingen die ik mezelf vertel zijn niet altijd per se waar.
Of soms zelfs helemaal niet waar.
Wat zonde toch eigenlijk van mijn energie die ik dan eigenlijk verspil.
Weet je wat het nou helemaal maf maakt; bij een ander herken ik het heel snel als die zichzelf iets wijsmaakt.
Iets waardoor de ander zich echt niet tof voelt, maar wel zelf gelooft dat het zo is.
Dan stel ik dus de vraag; is dat echt zo?
Is dat echt en altijd zo?
En meestal is het dan helemaal niet waar of een stuk minder waar dan eigenlijk gedacht werd.
Iedere keer als ik met iets nieuws begin, of iets anders probeer, komt zo’n negatieve gedachte toch weer even om de hoek kijken.
Dan denk ik dat ik het had getackeld, dat ik wist hoe het werkelijk zat.
Maar helaas pindakaas, het komt gewoon weer naar boven.
Het verhaal dat ik mezelf vertel, het verhaal dat ik mezelf wijs maak.
Dat ik dat maar beter niet kan doen, omdat er anderen zijn die het veel beter, mooier, sneller of netter kunnen dan ik.
Als ik dan wat liever, zachter of aardiger voor mezelf ben, (zoals ik dat voor anderen eigenlijk altijd vanzelf ben) dan is het misschien wel zo dat een ander het in mijn ogen beter, mooier, sneller of netter kan.
Maar dan zie ik ook dat ik het op mijn eigen manier ook best oké kan.
Dat ik zelf ook best handig en praktisch ben.
Het is alleen anders.
Ik doe het alleen anders dan die ander waarmee ik mezelf vergelijk.
En anders zijn is juist helemaal leuk.
Anders zijn geeft juist een beetje variatie.
Anders doen levert juist vaak nieuwe of mooie inzichten en ervaringen op.
Is het positieve dat je jezelf dan vertelt altijd hetzelfde als hoe anderen het doen?
Nee, dat denk ik zeker niet.
Ik hoef niet te gaan roeptoeteren dat ik iets beter kan of weet.
Waar ik op hoop is dat jij, door dit bericht te lezen, ook meer gaat luisteren naar de positieve gedachten die je over jezelf mag hebben.
Dat jouw anders zijn óók heel belangrijk, fijn en waardevol is.
Laatst vroeg ik in een post aan welk woord, vooruit twee woorden mocht ook, je aan denkt als je aan mij denkt.
Ik kreeg daarop zulke lieve antwoorden, dat ik ervan bloosde.
Ja, ik hoopte natuurlijk dat mensen aan iets positiefs denken als ze aan mij denken.
En weet je, het voelde echt super lekker om dat dan ook terug te krijgen.
Welke woorden ik terugkreeg?
Empathisch
Liefde, heel veel liefde
Veilige haven
Rots in de branding
Inspirerend
Zusje (een woord dat ik niet van een van mijn eigen zussen kreeg😉)
Wauw, je kan je voorstellen dat ik daar heel blij van word.
Heel warm van word.
Een woord, oké twee woorden dan, waarmee ik mezelf omschrijf zoals ik altijd ben geweest is: enthousiaste kletskous.
En je voelt ‘m misschien al aankomen.
Als je mij langer volgt en vaker iets van me leest, weet je dat ik altijd heel nieuwsgierig ben naar hoe jij over de dingen denkt die ik schrijf en met je deel.
Dat is een benieuwd nieuwsgierig, een belangstellend nieuwsgierig.
Ik vind het gaaf om te horen, te zien en te lezen hoe andere mensen denken.
Hoe andere mensen anders zijn.
Want samen met elkaar kunnen we de wereld toch iedere keer een stukje leuker maken.
Een stukje gezelliger.
Dat is waar ik het in ieder geval voor doe.
Dusssss, deel je het met me?
Hoe beschrijf jij jezelf in een, of twee woorden?
Wie ben jij altijd al geweest?
