Ik kan mezelf verdrinken in jouw verhaal ….
Als ik mijn hoofd heb kunnen leegstorten op papier en alles gedaan heb waarvan ik weet dat dat mijn ontspanning in de weg zou kunnen staan, kan ik me overgeven aan een, voor mij ultieme staat van rust.
Ik ervaar die rust met een boek, weggekropen in een heerlijke stoel of hoek van de bank.
Kopje thee of een flesje water erbij en niets of niemand in de buurt.
Óf buiten. Met dat boek, met die thee of dat water.
Ik kan me echt verliezen in de wereld van een boek.
Die wereld die beschreven is door iemand in een compleet beeld van een gebeurtenis en de omgeving waarin zich datgene afspeelt.
Oh, wat vind ik dat hemels! Ik kan de woorden verslinden en in mijn hoofd speelt dat hele verhaal dat ik lees zich voor mij af.
Ik kan het bijna ruiken, zien, voelen en proeven wat er gebeurt.
Ik kan niet wachten tot ik weet hoe een verhaal zich ontvouwt en ik meegesleurd ben tot de laatste letter van dat boek. Tijdens het lezen ben ik deelgenoot van dat verhaal.
Meestal weet ik binnen 5 bladzijdes of een boek mij ‘vangt’ of niet.
Als ik steeds afgeleid raak, kan ik het beter wegleggen en een ander exemplaar pakken.
Soms om het nooit meer te proberen, maar het komt ook voor dat ik op een ander moment wel de concentratie kan vinden om toch dát boek te lezen.
Gelukkig zijn er zo ontzettend veel boeken geschreven dat er altijd wel iets van mijn gading te vinden is.
Het soort boeken dat ik lees varieert bij mij enorm;
Ik houd van historische romans, waarin een tijdsbeeld wordt geschetst en zich een verhaal afspeelt.
In dat geval kan fictie, maar ook een waargebeurd verhaal mij enorm boeien.
Ik word meegezogen in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt en moet altijd even ‘loskomen’ als ik stop met lezen.
Daarnaast kan ik genieten van gruwelijke misdaadboeken in het genre van Nicci French en Tess Gerritsen en ook de hele serie van Harry Potter heb ik verslonden.
En dan is er ook nog het soort boek dat mijn kennis uitbreidt waar ik me in kan verliezen.
Puzzelstukjes die in elkaar vallen en inzichten die mij nog verder ondersteunen om een ander te kunnen helpen.
Een boek maakt mij nieuwsgierig;
Wat speelt er allemaal?
Wat houdt de hoofdpersoon in het verhaal bezig?
En hoe ziet de wereld eruit waarin die hoofdpersoon leeft?
Al die verborgen verhalen….. ik vind het zalig!
Door mijn hele leven loopt een rode draad van een soort nieuwsgierigheid.
Ik ben altijd benieuwd naar wat er is, wat er kan zijn en wat er kan gebeuren…
Want wat voor de een zó beleefd wordt, hoeft absoluut niet hetzelfde te zijn voor een ander.
Door het onverwachte te verwachten, blijf ik op dezelfde manier met een open blik kijken en luisteren naar de mensen en gebeurtenissen om me heen.
Ik start iedere keer, vol enthousiasme, net als bij een nieuw boek, een nieuw verborgen verhaal.
En iedere keer is dat nieuwe verhaal zo boeiend dat ik er alles van wil weten en horen om te kunnen begrijpen wat iemand beweegt.
Waar iemand blij en gelukkig van wordt.
Met lezen wordt een nieuwe wereld geopend waar ik daarvóór nog geen weet van had.
Heerlijk voor mezelf, heerlijk ontspannen.
Ik gun dat jouw kind ook!
Dat ook jouw kind de wereld naar binnen kan halen via een boek, waarin hij zelf mag bepalen hoe alles en iedereen eruit ziet.
Voor mij is dat heerlijk, fijner dan kijken naar een film waarin alles al voor mij bepaald is.
Hoe fijn zou het voor jouw kind zijn als hij dat ook kan?
Hoe heerlijk zou het voor jouw kind zijn als hij ontspannen kan bedenken hoe die wereld in een boek er voor hem uitziet?
Geniet hij van het luisteren naar verhalen die voorgelezen worden, maar lukt het voor hem zelf nog niet snel genoeg om dat verhaal zelf te lezen?
Ondanks al die moeite die hij doet om het te leren?
Al die oefeningen die hij meekrijgt naar huis om het nog even extra te doen, omdat je toch echt veel leeskilometers zou moeten maken om het te kunnen leren?
Hoe is het voor jouw kind als het niet zomaar lukt om het te leren hoe het nou zit met al die figuurtjes die zo op elkaar lijken waar anderen direct woorden, zinnen en verhalen in zien?
Hoe is het voor jouw kind als hij iedere schooldag aan het eind moeite moet doen om nog uit zijn ogen te kijken van vermoeidheid of door een hoofdpijn die steeds terugkomt?
Het zou kunnen zijn dat zijn brein en zijn lijf nog niet zo goed met elkaar kunnen samenwerken.
Als hij de dingen die hij ziet, niet helemaal scherp ziet is het verdraaid lastig om daar een beeld bij te onthouden, laat staan om letters te onderscheiden die die woorden, zinnen en verhalen zouden moeten vormen.
Ik kan samen met jullie kijken of we daar iets kunnen doen.
Niet door eindeloos te oefenen met het lezen, maar eerst te kijken en te luisteren naar het verhaal van jouw kind.
Kijken naar zijn lijf en wat zijn brein al allemaal weet van wat zijn lijf kan.
Als zijn lijf en brein met elkaar in balans zijn en weten hoe ze gebruik kunnen maken van elkaar, kan ook hij leren lezen.
Ik ben dus nieuwsgierig naar het verhaal van jouw kind.
Wat heeft jouw kind, wat heeft zijn lijf en zijn brein jullie en mij te vertellen?
Wil je dat met me delen?
