Huh? Ben ik al thuis?
Ja, blijkbaar wel.
Ik draai de sleutel van mijn contactslot om en zet de motor van de auto uit.
Ik ben echt al thuis….
Een stuk dat ik al jaren rijd na een werkdag, heb ik nu totaal gemist.
Het was aan het eind van weer een heerlijke, drukke, gezellige, enerverende dag.
Geen dag in mijn leven is hetzelfde.
Vaak loopt het anders dan vooraf gepland.
Omdat dat meisje nog even had willen rennen, voordat ze naar binnen kwam.
Dat ventje niet zo lekker heeft geslapen en de dag maar moeizaam opstart.
Dan zet ik dus mijn plan even opzij en is er eerst aandacht voor wat nodig is.
Gelukkig heb ik na al die jaren ervaring als juf en ook als moeder deze flexibiliteit.
En gaan de kinderen weer heel wat wijzer naar huis.
Ik ruim de klas op, zorg dat alle administratie op orde is, leg werk voor de volgende dag klaar, heb ik nog een overleg met een collega, zijn bestellingen geplaatst en een mailtje gestuurd naar de logopedist van een van de kinderen.
Voordat ik naar huis rijd, doe ik een boodschap.
En ben dus eerder thuis dan ik dacht.
Binnen deden onze kinderen hun eigen ding, maar als ik de drempel over stap, volgen al snel de verhalen en vragen over waar ligt wat ze nodig hebben.
Natuurlijk doe ik met liefde wat nodig is voordat ik start met koken, waarna een van de kinderen nog even naar het sporten mag worden gebracht en de andere nog wat hulp bij het huiswerk nodig heeft.
Ook manlief komt thuis met de verhalen van zijn dag, die hij vertelt tijdens de eerste ‘shift’ van het eten. Ons kind dat ik net naar de training had gebracht moet nog worden gehaald en eet vandaag later.
Als ik even zit, pingt mijn telefoon. Mijn vriendin die haar verhaal even kwijt wil. Altijd gezellig. Even met elkaar van gedachten wisselen.
Voordat het nieuws aangezet wordt, doe ik nog even dat wasje in de machine en dan is het even klaar. Kop thee op de bank en even zitten.
Even, want daarna moet er nog een kind worden gehaald, die vindt het ook gezellig als ik er nog even bij zit terwijl zij eet en kan vertellen over de training.
Tijd voor het bedritueel van de kinderen en dan even niks…..
Klinkt dit herkenbaar?
Ik hield dit heel lang vol.
Met heel veel liefde deed ik alles wat ik deed.
Er werden wel eens grapjes over gemaakt, over al die rollen die ik had.
Als moeder; ‘taxichauffeur’ voor de kinderen die beiden 4 dagen per week sportten, cheerleader, ultieme allesvinder in huis (als mama het niet kan vinden is het pas echt kwijt), shopper, kok, wasvrouw, huiswerkhulp, juf, collega, vriendin, vrouw, geliefde, hulp op school van onze kinderen, dochter, zus en ook nog die van mijzelf als genieter van rust, kalmte en ontspanning.
Heel lang hield ik al die rollen met liefde en veel plezier vol.
Alle energie die ik had, en meer, stopte ik overal in.
Want ik wilde alles graag goed doen.
En toen kwam er een moment dat dat niet meer ging.
Dat het me niet meer lukte.
Mijn lijf en hoofd lieten me in de steek.
Dacht ik.
Maar eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, zorgden mijn lijf en hoofd op dat moment juist bijzonder goed voor mij.
Ik moest namelijk nu echt mijzelf, mijn lijf en mijn hoofd op de allereerste plaats zetten.
Oeoeoeoeh, dat vond ik moeilijk!
Dat vond ik confronterend!
En eigenlijk….. hadden mijn lijf en hoofd veel eerder veel meer op de eerste plaats mogen staan.
We kennen allemaal wel de instructies in het vliegtuig, waarbij ze vertellen dat je eerst jezelf en daarna pas je kinderen en anderen te hulp moet schieten.
En toch, deed ik dat al jaren niet; eerst zorgen voor mezelf.
Ik had mezelf van alles wijsgemaakt.
Wat er allemaal moest.
Wat zo hoorde.
En vooral wat IK moest.
Vooral van mezelf.
Na vele omwegen en verschillende hulpverleners kwam ik opnieuw in aanraking met NEI. Nu wilde ik het zelf leren.
Voor mij.
Met NEI opsporen waar de oorzaken te vinden waren van al die dingen die ik deed.
Alsof het zo moest.
Alsof het zo hoorde.
Laagje voor laagje pelde ik af.
Laagjes die ik over mijn eigen ik gelegd had.
Door alle ervaringen in mijn leven zorgvuldig en liefdevol beschermend tegen pijn, stress en ongemak geplaatst.
Zonder al die laagjes blijk ik een stuk lichter te kunnen leven.
Dingen die ik te doen heb, doe ik luchtiger.
Met meer plezier en gemak; wat ik ook dacht te ervaren door alles altijd perfect en zorgvuldig te moeten doen.
Het is nu ook zorgvuldig, maar zonder die drang naar perfectie.
En dat is lekker.
Inmiddels merk ik dat ik niet alleen mezelf, maar ook jou kan helpen met NEI.
Omdat dit mij zoveel heeft gebracht en ik jouw jongleerkunsten en al je rollen herken.
Vrouwen die ik mocht helpen, vertellen me dat ze eindelijk dingen kunnen loslaten.
Duidelijke keuzes kunnen maken en daar ook voor gaan staan.
Beter slapen, meer rust ervaren.
Pijn vermindert of zelfs helemaal verdwijnt.
Wil jij dit ook?
Laat het me weten.
Ik kijk heel graag met je mee, dan doe je NEI met mij
Zodat jij jezelf ook eerst leert redden, voordat je anderen liefdevol te hulp schiet.
Via onderstaande linkjes kom je op mijn socials, volg je me al?
https://www.instagram.com/kindercoachbarbara/
https://www.facebook.com/kindercoachbarbara.nl
https://www.linkedin.com/in/barbara-in-der-maur-kriele-9492b024/
